VI. Mehmed, Osmanlı İmparatorluğu'nun 36. ve son padişahıdır. 14 Ocak 1861'de İstanbul'da doğmuş, 16 Mayıs 1926'da San Remo, İtalya'da vefat etmiştir. Babası Abdülmecid, annesi ise Gülüstü Hanım'dır.
Saltanatı: Ağabeyi V. Mehmed Reşad'ın ölümü üzerine 4 Temmuz 1918'de tahta çıkmıştır. Saltanatı, I.%20Dünya%20Savaşı'nın son dönemlerine ve İmparatorluğun çöküş sürecine denk gelir.
İtilaf Devletleri ile İlişkiler: I. Dünya Savaşı'ndan mağlup ayrılan Osmanlı İmparatorluğu, İtilaf Devletleri'nin işgali altına girmiştir. VI. Mehmed, bu süreçte işgal güçleriyle işbirliği yapma politikası izlemiştir. Bu durum, özellikle Kurtuluş%20Savaşı'nı yürüten Ankara Hükümeti ile arasında ciddi bir ayrılığa neden olmuştur.
Sevr Antlaşması: Saltanatı döneminde Osmanlı İmparatorluğu'nun topraklarını büyük ölçüde kaybedeceği Sevr%20Antlaşması imzalanmıştır (10 Ağustos 1920). Ancak bu antlaşma, Ankara Hükümeti tarafından tanınmamıştır.
Halifeliğin Kaldırılması ve Sürgün: Türkiye%20Büyük%20Millet%20Meclisi (TBMM) tarafından 1 Kasım 1922'de saltanatın kaldırılmasıyla padişahlık görevi sona ermiştir. 17 Kasım 1922'de İngiliz birliği tarafından İstanbul'dan alınarak Malta'ya sürgüne gönderilmiştir. Daha sonra San Remo'ya yerleşmiş ve orada hayatını kaybetmiştir.
Damat%20Ferit%20Paşa%20Hükümetleri: Saltanatının son dönemlerinde, Damat%20Ferit%20Paşa liderliğindeki hükümetler önemli rol oynamıştır. Bu hükümetler, Kurtuluş Savaşı'na karşı tutumları ve İtilaf Devletleri ile işbirlikleri nedeniyle tartışmalara neden olmuştur.